Na wstępie, do wszystkich rodziców oczekujących na diagnozę: ogromnie wam współczuję i jestem z wami! Dobrze wiem, jakie myśli kłębią się w głowie mamy – a z tatą musi być podobnie – gdy logopeda bądź inny specjalista dziecięcy sugeruje autyzm. … czytaj dalej
A zatem nasza diagnoza brzmiała: zaburzenie rozwoju mowy. W opinii dla przedszkola nieco to rozwinięto: „jakościowe nieprawidłowości w funkcjonowaniu dziecka wynikać mogą z zaburzeń rozwoju mowy”. Właśnie. Chociaż u Promyczka nie zdiagnozowano całościowego zaburzenia rozwoju, to był on de … czytaj dalej
Nie napiszę może nic nowego. Chcę jednak poruszyć ten temat, bo mi doskwiera. Bo jestem wykształconą kobietą, czytelniczką prasy – także medycznej – a poruszam się w tej dziedzinie zupełnie po omacku. Tytułem wstępu i wyjaśnienia: Promyczek i Mgiełka … czytaj dalej
Nie zachęcam Was do nadmiernej samodzielności w ocenie zachowania swojego dziecka. Nikt nie postawi lepszej diagnozy niż psycholog czy terapeuta. Z drugiej strony bardzo wiele możemy dowiedzieć się o tym, jak funkcjonuje mały człowieczek – i my sami – jeżeli … czytaj dalej
Kara ma być konsekwencją złego zachowania. W tym znaczeniu nie jest czymś arbitralnym, o czym decydujemy, ponieważ jesteśmy więksi i silniejsi od dziecka. System kar nie ma w sobie nic złego i paradoksalnie może dać dziecku poczucie bezpieczeństwa, bo … czytaj dalej
Jeżeli chcesz zmienić zachowanie swojego dziecka, nagrody są znacznie skuteczniejsze niż kary. Tak jak proces nasycania dziecka uwagą, również nagradzanie wymaga od nas obserwacji: dostrzegania pozytywów warto się nauczyć. Pamiętam spacer po parku w towarzystwie pewnej mamy, która opowiedziała … czytaj dalej
Dzień dziecka wypełniony jest czynnościami, w których daje wyraz swojej samodzielności i kreatywności. Wszystko jest okazją do nagradzania. Ranek Wstaje z łóżka bez ociągania się. Samodzielnie się ubiera. Zakłada buty. Idzie do łazienki, myje twarz i zęby. Spuszcza po … czytaj dalej
W przypadku Promyczka niewykonywanie poleceń było doprowadzone do takiej perfekcji, że zaczęliśmy się zastanawiać, czy nasze dziecko słyszy. Pewne komendy jakby do niego nie docierały. Dwukrotnie badaliśmy synkowi słuch, dwukrotnie, ponieważ z powodu głośnych protestów pierwsze badanie (i długie … czytaj dalej
Tak scharakteryzowałabym podstawowy problem, któremu musieliśmy stawić czoła. I jak się zdaje, jest to problem uniwersalny, choć większość rodziców potrafi sobie z nim poradzić, gdy dziecko ma lat 2-3. Nam zajęło to więcej czasu. Dziecko ma prawo być niezadowolone, … czytaj dalej
Złość nie jest emocją negatywną, ale może znaleźć ujście w negatywnych zachowaniach. Warto pokazać dziecku, co jest akceptowalną formą wyrażania złości. Przykładowo, można pokazać, że w napadzie złości wolno podrzeć kartkę ze specjalnie wydzielonych do tego celu gazet. Można … czytaj dalej